Na początku XXI wieku zebrani w jednym z miast Ameryki Południowej antyglobaliści ogłosili manifest w opozycji do konsensusu waszyngtońskiego, dokumentu będącego podstawą poprawnie prowadzonej i zalecanej polityki gospodarczej Stanów Zjednoczonych, stanowiącej kompas polityki gospodarczej Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz Banku Światowego. Jeden z postulatów nowej rewolucji głosił potrzebę zniesienia patentów i uznanie innowacji jako dobra ludzkości. Czy nie wkroczylibyśmy tym samym w niekończący się las podobieństw, w którym nie odróżnialibyśmy kopisty od mistrza, światła od cienia? Zadowoleni klienci, którzy chcą wiele, ale najlepiej za darmo skierowaliby swoją uwagę na najbardziej uchwytną w świecie kopii kategorię – cenę. Klient ucieszy się, że mógł kupić taniej urządzenie X czy usługę Y, ale twórca danego rozwiązania nic z tego nie ma, znika na targowisku imitacji. W rezultacie musi zamykać interes lub odłożyć kolejną inwestycję w unikatowy pomysł na nieokreślony czas. Inwestycja mierzona jest kategoriami ryzyka, a tam, gdzie porażka jest niemal pewna (wysokie koszty pracy, brak metali ziem rzadkich), mieszkają niezrealizowane idee. W rozmowie z prof. Sergeyem Ikovenko z MIT podejmujemy temat super-produktów i hybryd, TRIZ-u i patentów, świadomego operowania w inżynieryjnych procesach i wyciągania prawdziwego piękna z ostatecznego produktu. Okazuje się, że firmy nie powinny kierować się głosem klienta w decyzjach o rozwoju systemów czy ewolucji ich parametrów, że nieskomplikowanie tworzy się skomplikowany produkt, że średniowieczne zbroje „wstały z grobu” po kilkuset latach dzięki wynalazkowi kevlaru, że laptop może mieć skrzydła i jak powinniśmy unikać produktowych Frankensteinów. Wszystkie omawiane zjawiska a tym samym sama rozmowa nie istniałyby bez ochrony wynalazczości, bez patentów. Ochrona ludzkiej myśli i pracy jest czymś szczególnym, w sytuacji, gdy sztuczna inteligencja coraz skuteczniej imituje ludzką naturę…

Przemysław Ozga, redaktor naczelny