Dalmec_poziom_top

Nexelem_wrzesień_24_virtuslab

święta_2024

arcelormittal-europe-apeluje-o-ratowanie-producentow-stali

Przemawiając na dorocznym spotkaniu wielosektorowej federacji przedsiębiorców FEDIL w Luksemburgu, w którym udział wziął premier Luksemburga Xavier Bettel, Geert Van Poelvoorde, dyrektor generalny ArcelorMittal Europe i prezes EUROFER, omówił palący temat dekarbonizacji europejskiego hutnictwa oraz  niepewnej sytuacji sektora stalowego.

Budowa bezemisyjnych hut stali w ArcelorMittal Europe oznacza wymianę wielkich pieców na instalacje DRI (czyli instalacje bezpośredniej redukcji żelaza) oraz budowę pieców elektrycznych zasilanych energią odnawialną. Zastąpienie gazu ziemnego zielonym wodorem w zakładach DRI – gdy zielony wodór będzie dostępny na dużą skalę i po konkurencyjnej cenie – obniży nasze emisje CO2 o 90%. A pozostałe emisje CO2 zostaną wychwycone, składowane albo wykorzystywane.
Mamy szczegółowy plan, żeby móc to zrobić i jesteśmy gotowi do wdrożenia tego planu; otrzymaliśmy wsparcie inwestycyjne od belgijskiego, francuskiego, niemieckiego i hiszpańskiego rządu. Przygotowujemy już to co możemy, czekając na zatwierdzenie dofinansowania przez Komisję Europejską – złożyliśmy wnioski o dofinansowanie w terminie, latem ubiegłego roku, ale wciąż czekamy na  decyzję.

<blockquote>Odpowiada to rocznej emisji CO2 na mieszkańca około 13 milionów Europejczyków – czyli więcej niż łączna populacja Belgii i Luksemburga. Żadna inna energochłonna branża nie ma takich ambicji.</blockquote>

„Głosy zadecydują o przyszłości stali w Europie”

<blockquote>Sytuacja jest bardzo poważna i paląca. Przy zmienionym systemie handlu uprawnieniami do emisji, który jest dziś rozważany, nawet po tym, jak cały europejski sektor stalowy obniżyłby emisje CO2 o 30% i zainwestował 31 mld euro w wydatki inwestycyjne i 55 mld euro w koszty operacyjne, europejski sektor stalowy będzie ponosić 8,4 mld euro kosztów rocznie związanych z CO2 w 2030 r. – w czasie, gdy nadal będziemy mocno inwestować w fazę przejściową z produkcji stali opartej na wielkich piecach na produkcję stali z wykorzystaniem technologii DRI-EAF.</blockquote>

<blockquote>Zastąpienie wielkich pieców zakładami DRI-EAF zajmuje lata – po etapie projektowania, potrzebujemy dwóch lat na fazę budowy, po której następuje okres testów i uruchomienie. Projekty DRI-EAF planowane są jako inwestycje na bazie istniejącego zakładu (inwestycja brownfield). Dlatego potrzebujemy fazy przejściowej. Umożliwi nam to kontynuację produkcji z wykorzystaniem technologii wielkopiecowej – produkcję stali w Europie i generowanie funduszy, które będziemy mogli ponownie zainwestować w budowę nowych zakładów potrzebnych do produkcji stali neutralnej pod względem emisji dwutlenku węgla.</blockquote>

Kluczowe zapotrzebowanie na energię odnawialną na dużą skalę

<blockquote>Do 2030 r. europejski przemysł stalowy będzie potrzebował 150 TWh odnawialnej energii elektrycznej z sieci, z czego połowa będzie potrzebna do produkcji wodoru. To dwa razy więcej niż całkowite zużycie energii elektrycznej w Belgii w 2020 roku. Europa musi przyspieszyć tworzenie otoczenia regulacyjnego dla zielonego wodoru (magazynowanie, transport); forsować budowę infrastruktury i przyspieszyć wydawanie pozwoleń.</blockquote>

<blockquote>Zaledwie w zeszłym miesiącu Ursula Von Der Leyen powiedziała: „Każde euro, które zainwestujemy w odnawialne źródła energii i efektywność energetyczną, to zaliczka na naszą przyszłą niezależność energetyczną” – i to samo można powiedzieć o europejskim przemyśle stalowym. Każde euro zainwestowane w produkcję stali neutralnej pod względem emisji dwutlenku węgla w Europie to zaliczka na stabilny łańcuch dostaw dla długoterminowego dobrobytu Europy. Stal ma strategiczne znaczenie, jest częścią krytycznego łańcucha wartości – nie ma wątpliwości, że te łańcuchy wartości zostaną znacznie osłabione, jeśli produkcja stali przeniesie się poza Europę.</blockquote>

ArcelorMittal Europe apeluje o ratowanie producentów stali