W perspektywie średniookresowej konieczna może być redefinicja obecnego rozumienia zagadnienia Przemysłu Przyszłości, biorąc pod uwagę skutki kryzysu, m.in. inflacji lub nawet hiperinflacji. Zmianom ulega także rynek pracy. Ważnym czynnikiem jest także odblokowanie znaczących funduszy UE, które będą przeznaczone na rewolucję energetyczną oraz cyfryzację przedsiębiorstw.

Spirala kosztowo-płacowa może skłonić przedsiębiorstwa do redukcji kosztów poprzez automatyzację zadań, ale nie jak to bywało wcześniej – wyłącznie tych szczególnie niebezpiecznych lub prostych. Sytuacja bowiem jest teraz zupełnie inna niż kilka miesięcy temu. Wzrost ilości osób gotowych podjąć pracę przy realizacji prostych procesów produkcyjnych w połączeniu z wyższymi i trudnymi do przewidzenia kosztami pozyskania kapitału, zmniejszają presje na konieczność automatyzacji i robotyzacji procesów.

Wykorzystywanie zdobyczy przyszłości, żeby zabezpieczyć braki kadrowe wśród pracowników produkcyjnych powoli przechodzi w obniżanie kosztów lub całkowite eliminowanie pracy ludzi – również w ramach bardziej skomplikowanych zadań.

Często przywoływana myśl Heraklita z Efezu „Jedyną stałą rzeczą w życiu jest zmiana” oraz Alberta Einsteina „Szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać różnych rezultatów” są szczególnie smutne w kontekście wspomnienia otoczenia biznesowego z czasów precovidowych. Obecna sytuacja przedsiębiorców jest znacznie różna od tej w 2020 r. i prawdopodobnie zmieni się znacząco w perspektywie krótkookresowej. Modele biznesowe, które sprawdzały się w realiach biznesowych przed 2020 r. teraz mogą się nie sprawdzać. Zmienność sytuacji i pewność co do tego, że takie uwarunkowania długo nie wrócą stawia przed przedsiębiorcami wyzwania strategiczne – redefiniowania biznesu i poszukiwania dla niego nowych modeli, które nie tylko pozwolą przetrwać, ale przez dopasowanie do nowej sytuacji, pozwolą się dalej rozwijać – mówi Łukasz Sęczkowski, konsultant ds. Przemysłu Wszechnicy Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Ryzyko (instytucjonalne) inwestycji w robota przemysłowego jest znaczne, jednak żeby zachować konkurencyjność trzeba eliminować koszty, które nie są wartością dodaną w produkcie. Teraz bardziej niż zwiększenia mocy produkcyjnych, przy ograniczonych zasobach, poszukujemy optymalizacji kosztów i procesów. Istotniejsza niż samo korzystanie z osiągnieć technologii wydaje się więc umiejętność kwestionowania status quo. Kluczowe kompetencje w tej sytuacji to krytyczne myślenie, współpraca i kreatywność, ale także budowanie autorytetu w oparciu o kompetencje, a nie hierarchię, co zwiększa elastyczność decyzyjną.

Przemysł przyszłości w obliczu kryzysu, inflacji i geopolityki